Dag dierbare man
Sinds twee weken maak ik tijd om ’s morgens te mediteren. In de stilte van de ochtend. Vóór de andere leden van het gezin aan hun dag beginnen. Alleen mijn hond houdt me gezelschap.
Als vertrekpunt voor mijn meditatie, als inspiratiebron, gebruik ik een kaart die ik trok toen het leven er nog helemaal anders uitzag. Ik zou in de paasvakantie naar Israël gaan. Voor een gathering met vrouwen, langs twee betekenisvolle plekken: Jeruzalem en Nazareth. Om te eindigen aan het Meer van Galilea. En daar een bonte mengeling van mannen te ontmoeten. Het thema van dit samenkomen was: The Return of the Feminine as a Unifying Force of Humanity.
Als voorbereiding op het vrouwengebeuren, tijdens een kennismakingsvergadering in Nederland (daar mochten we toen nog naartoe 😉) trok elk van ons een kaart. De mijne was/is: Divine Order. De afbeelding op de kaart is een vrouw, een schone madam met borsten en billen. En handen die als wolken zijn. De tekst die bij de boodschap hoort, komt samengevat neer op: ‘alles wat in de wereld gebeurt, hoort bij wat je te doen hebt. Beschouw gebeurtenissen niet als een rem of een belemmerende factor. Integendeel, het is zo bedoeld, het hoort bij je goddelijke opdracht.’
Bon. Terug naar mijn meditaties. Ik gebruik die kaart dus als insteek. En dan gebeuren er heel wisselende dingen. Soms niks. Soms beginnen mijn handen massage-gewijs te werken. Soms vraagt mijn keel aandacht. Dan weer mijn buik. Soms maak ik -zittend op mijn kussen- to do lijstjes voor de dag.
Eind vorige week echter geraakte ik helemaal geconnecteerd met het ‘grotere veld’, met de energie in de wereld. Haakte ik aan op wat er buiten mij waar te nemen valt. En dat was zo krachtig dat ik, bij wijze van spreken, bijna omviel. Wat ik voelde, was een enorme, overweldigend grote hoeveelheid feminiene energie. Een golf van energie die met een schok was vrijgekomen.
Na de meditatie, als mijn gedachten ook weer mee mochten doen, kon ik dat ook wel duiden. Er is ook -plots- een hele grote switch naar vrouwelijke kwaliteiten gebeurd. Om er maar een paar te noemen: vertragen en verstillen, naar binnen keren, verbinden, het niet-weten verduren, zorgen voor zieken, voor kinderen, voor ouderen, voor je lichaam, samen zijn i.p.v. samen doen, dealen met emoties en chaos, genieten van de natuur en creativiteit aanspreken. Thema’s die ook aan bod komen in de vrouwencirkels die ik dagelijks faciliteer.
Vanuit mijn ‘divine order’ en vanuit de missie van She & Company (futuring the feminine) ben ik daar heel dankbaar en blij om. En tegelijk ook wat overweldigd. En bezorgd. En het is van daaruit, vanuit dat overweldigd en bezorgd zijn dat ik jullie/dat ik jou schrijf.
Zowat het enige wat mij recht kan houden, in dit bad van heel veel vrouwelijkheid, realiseer ik mij, is mannelijke energie. Zijn mannen. Het hoort bij wat ik te doen heb: mij helemaal onder dompelen in het feminiene, zeker nu het zich zo massaal aandient, en daarmee ‘te werken’. En meer dan ooit heb ik het mannelijke -mijn man- en andere mannen nodig om een bedding te vormen. Een baken te zijn om naar terug te kunnen. Een ankerpunt. Om veilige begrenzing te bieden.
Met deze brief reik ik dan ook uit naar jullie. Niet zozeer voor mij persoonlijk. Ik weet mij goed omringd. 😉 Maar eerder in naam van het collectieve. In naam van vele vrouwen (en mannen) die dit ook -al dan niet bewust- oppikken. Mijn vraag is -en ik hoop dat ze ergens resoneert, in al haar abstractheid…- : ‘Kan jij doen wat in jouw vermogen ligt om al dat vrouwelijke dat nu wakker is, te ondersteunen? Haar te helpen haar werk te doen? Haar steun en toeverlaat te zijn? Mee een veilige bedding te bieden?'
‘En kunnen we er samen voor zorgen dat deze kwaliteiten niet terug ondergesneeuwd geraken als dit alles voorbij is?’ Dat de ‘besmetting’ met het feminiene mag voortduren -lang nadat het ander virus dood is- en mag leiden tot een krachtig, prachtige balans. In onszelf. Thuis. Op het werk. In de wereld.
Dank jullie wel!
Warme groet,
Tamara